Er zijn van die dagen dat het lijkt of vogels zijn uitgestorven terwijl de natuur zijn opperste beste doet schoonheid uit te stralen. Vandaag was zo'n dag. Twee kilometer retour over de Haarle Bergweg, geen vogel te bekennen. Noppes. Zelfs rond de top van de Sprengenberg (afb.3) was het stil. Anders
dan in ‘De weg’ van Cormac McCarthy, het meeslepende verhaal over een
vader en zijn zoon die door een (bijna) levenloze apocalyptische wereld trekken.
Het miezerde op de heenweg, de zon scheen zo nu en dan op de terugweg.
|
Afb. 1: Haarle Bergweg I |
|
Afb. 2: Haarle Bergweg II |
|
Afb. 3: Haarle Bergweg III |
Langs de eerste afslag achter de Sprengenberg leek het tij te keren. Dicht naaldbos (afb. 4).
|
Afb. 4: Naaldboszone |
Een boomkruiper, een klein groepje goudhanen en een roffelende grobo lieten zich horen en zien. Helaas te donker en grauw voor mooie foto's. Bovendien blijf ik het lastig vinden goudhanen vast te leggen.
|
Afb. 5: Goudhaan |
|
Afb. 6: Grote Bonte Specht |
Meer was het niet. Geen gewenste kuifmees of zwarte specht. Wel opvallend dat ik de eerste twee vogeljaren geen goudhaan heb gezien. Nu is het bijna elke wandeling raak.
Extra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten