Ransuil

Een tip van een oud student, Robert Westerhof, bracht me vanmiddag naar het centrum van Ootmarsum. Er zouden zich vier ransuilen permanent ophouden. Verscholen in vier eiken, moeilijk te vinden. Het artikel 'Dezevogel kan een muis nog horen plassen, maar is te lui om zijn eigen nest tebouwen' uit de weekendbijlage van vorige week is een aardige introductie. Het betreft een interview met Westerhof over ransuilen in de regio.  

Ik liet me verrassen. Hoefde niet te zoeken. Terwijl ik m'n auto op 30 meter van de eiken parkeerde wist ik dat het goede moment was gekozen. Ik telde 11 fotografen en enkele andere belangstellenden. Werd door een dame van de ene naar de andere boom geloodst. Een op het oog slapende uil in de eerste eik (afb. 6) werd gevolgd door twee wakker ogende ransuilen in een tweede (afb. 1-5). Ik keek werkelijk mijn ogen uit. Nog indringender dan bij een steenuil, die ik eerder fotografeerde. Doodstil zittend tuurden ze naar beneden. Een vierde (afb. 7) vond het niet nodig om me aan te kijken. Het was wel even zoeken naar een goede fotografeerplek, dit om zoveel mogelijk tak en blad te ontwijken. Aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Een ode aan deze fraaie eersteling:

Afb. 1: Ransuil Ia

Afb. 2: Ransuil 2a

Afb. 3: Ransuil 3a

Afb. 4: Ransuil 1b

Afb. 5: Ransuil 2b

Afb. 6: Ransuil 1C

Afb. 7: Ransuil 1d

Wat een fenomenaal mooie uilensoort. Vooral de geel-oranje ogen en de recht opstaande oorpluimen vallen op.   

Na twintig minuten hield ik het voor gezien. Ik was de laatste die vertrok met een tas vol foto's en een onovertroffen belevenis.  

Voor enkele Dijksterhuisjes, klik hier. Voor meer info en beeldfragmenten klik hier, hier of hier.

Klik hier voor de vogelspotcast over ransuilen (afl. 32). 

Tilligte ligt op tien minuten rijden. Op naar Ottershagen. Op zoek naar de wateroverlast rond de Dinkel en een eventuele vogelverrassing. Heb geen hoge verwachtingen aangezien sinds medio zomer weinig (verrassende) meldingen uit dit natuurgebied komen.  

Ik parkeerde m'n auto op een bruggetje over de Dinkel, nabij de Kerspelweg. Een onverzorgd uitziende man kon een herdershond nauwelijks in bedwang houden. Liep er met een boog omheen en kreeg daarmee zicht op een snel en woest stromende Dinkel. 

Afb. 8: Woest stromende Dinkel

Kleine gedeelten van omliggende graslanden lagen onder water. Geen overstromingsgevaar. Een vlucht van meer dan 100 vinken trok mijn aandacht. Een enkele foto bleek mogelijk.

Afb. 9: Vink

Twee aalscholvers vlogen in sneltreinvaart voorbij. 
De Otterhagense Kerspelweg was slecht begaanbaar.   

Afb. 10: Vogelhut aan Kerspelweg

Veel vogels, heel veel. En nog meer lawaai. Honderden grauwe ganzen en kolganzen. Waarschijnlijk ook dwergganzen en andere soorten ganzen. Bewogen voort zich op zeer grote afstand, in en langs overstroomd grasland. Op enige afstand stonden een dozijn grote zilverreigers, een trio blauwe reigers en een kwartet knobbelzwanen.

Afb. 11: Panorama vanuit vogelhut

Afb. 12: 3 van de 12 Grote Zilverreigers

Een paar honderd spreeuwen vlogen heen en weer tussen groepen foeragerende ganzen. Iets minder veldleeuweriken vlogen door, hoorden hier eigenlijk niet te zijn.

Afb. 13: Opvliegende Spreeuwen

Het landschap kreeg extra kleur door foeragerende en rustende bergeenden. De bonte kleuren over een wit verenkleed sieren deze soort. Kon ze niet eens met mijn blote oog zien. De camera pakt ze wel. 

Afb.14: 11 Bergeenden

Afb. 15: Uitvergroting afb. 14

De enige vogel die zich iets dichterbij presenteerde was een ekster. Vooruit dan maar, op de foto. 

Afb. 16: Ekster

Dit was het dan. Na een spectaculair begin met fraaie ransuilen een verwachte Kerspelwegwandeling: weinig nieuws.