Blauwborst, waterpieper en kneu

Een ochtendwandeling die ik niet snel zal vergeten. Vanmorgen in de noordelijke Engbertsdijksvenen. Twee sterk contrasterende, maar oh zo waardevolle, ontmoetingen met mooie mensen spannen de kroon. Bovendien een fenomenaal vogelfeestje, met jaareerstelingen en ........ de blauwborst(en). 

Dit is het verhaal. Het was iets voor negenen toen ik over de omleidingsweg bij Vriezenveen reed. Twee paalzittende buizerds op nog geen honderd meter van elkaar. Durfde niet te stoppen in de berm. Te veel verkeer. Enkele minuten later een voorzichtig voorgerecht aan de Veeneindeweg, zijstraat van de Paterswal. Diverse roodborsttapuiten, een duo wulpen en een graspieper in een boom. De mist verhinderde mooie plaatjes.  Terug op de Paterswal een eerste knaller. Een koppel kraanvogels in een weiland. Auto in berm en klik. Ze gaven me twintig seconden. Klik, klik. Ondanks de mist kreeg ik ze aardig op de foto.

Afb. 1: Kraanvogels

Afb. 2: Kraanvogels gaan er vandoor

Naar ik later hoorde wellicht een paartje dat hier vorig jaar gebroed heeft en wellicht dit jaar dezelfde intentie heeft. Een heerlijke begin van de ochtend.  

Voor Dijksterhuisjes klik hier en voor een Notenkrakers podcast klik hier. Een vogelspotcast is hier te horen (nr. 53) of hier. 

Op Heideveld was de mist nog niet opgetrokken. 

Afb. 3: Mistige entree op Heideveld

Bleek geen beletsel voor een vogelfeestje. Op droog liggende veenstroken ter linker zijde enkele witte kwikken, niet bijzonder. Twee stroken verderop geen gewenste steltloper maar een waterpieper. Herkende pieperkarakteristieken, opgeteld met de vindplaats moest het wel een waterpieper zijn. Wellicht op doortrek naar de Europese berggebieden tot boven de boomgrens. Gemiddeld zo'n 6000 per jaar. Het kan ook een van de 7000 wintergasten zijn. In ieder geval een redelijk schaarse vogel. Ik was er in ieder geval blij mee.  

Afb. 4: Witte Kwik

Afb. 5: Waterpieper

Klik hier voor enkele Dijksterhuisjes van een waterpieper en hier voor verschillen tussen drie in Nederlandse winters  voorkomende piepers. 

Afb. 6: Habitat Waterpiepers

Terwijl ik me concentreerde op de veenstroken hoorde ik achter mij bekende vogelgeluiden. Blauwborsten! Op verschillende plekken, tussen de pijpenstrootjes. Overal om me heen dat door stikstof veroorzaakte en (door mij) verafschuwde hoge gras. Een goede schuil- en broedplaats voor vogels, dat wel. 

Afb. 7: Overal om me heen Pijpenstrootje

Een glimlach op mijn gezicht. Zou mijn ochtendwens worden ingewilligd? Moeten ze wel tevoorschijn komen. Het duurde even voor ik de eerste ontwaarde, samen met een rietgors.   

Afb. 8: Blauwborst (l) en rietgors (r) in de mist

Afb. 9: Blauwborst in de mist

De mist en grote afstand zorgen nog niet voor een euforisch gevoel. Dit liet echter niet lang op zich wachten. Steeds meer wandelaars en joggers baarden me zorgen. 

Nog voor de eerste afslag hoorde ik achter mij een luid gezang van een 'blauwe'. Kon mijn ogen niet geloven, in een struik vlakbij het wandelpad zat ie. Voorzichtig teruggelopen, volgens de plevierenmethode. Om de tien stappen stilstaan en twee foto's. Bezoekers voor en achter me kwamen snel naderbij. Enig tempo werd gevraagd voor de prachtig zingende blauwborst zou wegvliegen. Het lukte. Een ode voor een eersteling dit kalenderjaar. 

was gevolgen

Afb. 10: Blauwborst I

Afb. 11: Blauwborst II

Afb. 12: Blauwborst III

Afb. 13: Blauwborst IV

Afb. 14: Blauwborst V

Wat een genot om een van mijn favoriete (zang)vogels zo mooi te kunnen vastleggen. Het is echter nog wel onduidelijk of het bij de voornoemde reeks niet om een witsterblauwborst gaat. Op afb. 15 is namelijk een witte vlek (ster) op de blauwe borst duidelijk zichtbaar. Voor meer info klik hier. 

Afb. 15: Witsterblauwborst?

Voor Dijksterhuisjes klik hier. Een podcast van 'Notenkrakers' is hier op te vragen. Arjan en Gisbert hebben ook een meeslepende 'Vogelspotcast' gemaakt. Klik hier. Ook de Vlamingen blijven niet achter. Klik hier voor de 'Fwiet-Fwiet' podcast. Voor extra beeldfragmenten klik hier en hier.

Een tweede knaller van de ochtend. 

Een fotograferende vogelaar kwam bij me staan. Had nog geen blauwborst gezien, behalve het individu die ik 'te pakken' had. Deze had hij ook opgemerkt, liep echter achter mij. Een half uur later scheidden onze wegen. Wat hadden we - onbekenden voor elkaar - veel te bepraten. En veel gemeen. Beide pensionado en natuurliefhebber. Vooral vogels. Beide geen twitcher terwijl we allebei naar Zwolle zijn geweest voor de oehoe, naar Dalfsen voor de hop, naar Buurse voor de roodbuikwaterspreeuw. Hij is twee keer naar Houten geweest voor de pestvogel, tevergeefs. Ik heb deze trip voorbij laten gaan. Intussen veel foto's uitgewisseld, hij vanaf facebook, ik vanaf insta. Liet onder meer foto's zien van heikikkers die ik de vorige week gemist heb. Een dag hadden ze er gezeten, in een bekend vennetje aan de Nieuwe Leidijk. Interessant was zijn vrijwilligerswerk bij een landelijke natuurorganisatie en de vogelwerkgroep Vriezenveen, alwaar hij uilenkasten maakt en uitzet. 

Wat een onderhoudende en aimabele man. Dit soort ontmoetingen geeft vogelen extra cachet. 

Verder lopend hoorde ik meer blauwborsten, zag er in totaal vier. Alle op het pad richting vogelkijkhut. Vlak voor de hut een iets bedeesder zingende rietgors. Twee dames, dertigers, hadden 'm ook gezien. Wisten geen naam bij deze zwart-witte rietvogel. Foto met een mobieltje, voor de donkerharige. De blonde vriendin liep inmiddels door. Even later verscheen er nog een ten tonele, nogmaals een man.

Afb. 16: Rietgors I

Afb. 17: Rietgors II

De rest van de ronde geen blauwborsten meer, ook niet in de broedbiotoop van vorig jaar. Wel galmde de Vijfde van Beethoven over de vlakte. Overal geelgorzen die het theater van mooie achtergrondmuziek voorzagen. 'Tatatata', minder gevarieerd dan de blauwborst maar wel zeer onderscheidend.  

Halverwege de ronde werd ik aangenaam verrast door een trio kneuen, eerstelingen dit kalenderjaar. Zijn al aardig op kleur. 

Afb. 19: Kneu

Afb. 20: Geelgors

Voor Dijksterhuisjes van een kneu klik hier. Voor een podcast klik hier. Voor de Podcast ‘Uitgevogeld’, klik hier. Quincy van Driesten gaat in deze podcast een dagje vogelen met Hans Dorrestijn. Ze zagen van alles, maar geen kneu. Desondanks blijft dit vogeltje met zijn rode borst de lievelingsvogel van Quincy. Is Hans Dorrestijn net zo enthousiast over dit robijntje?

Voor een vlog van Paul Saager klik hier of hier. 

Tijdens het fotograferen van robientjes of tukkers (Twents voor kneu) een dame met wandelstok bij me staan. We raakten in een geanimeerd gesprek. Het oog hebben voor natuurelementen als vogels en hier tijd voor nemen was voor beide gesneden koek. Ze sprak waardering uit voor het feit dat ik de tijd nam om met haar een gesprek aan te gaan. Dit gaf blijkbaar zoveel vertrouwen dat ze stapsgewijs steeds meer over haar levenskwaliteit prijsgaf. Een vrouw van 49, uitgezaaide hersentumor, negen jaar geleden ontdekt. In Duitsland geopereerd. 80% van de tumor kunnen weghalen. Het kon nog erger. Tijdens de operatie bepaalde zenuwen geraakt waardoor ze halfzijdig verlamd raakte. En als klap op de vuurpijl ook nog epilepsie aanvallen, aanvankelijk 25x per dag, nu dagelijks 2-3 keer. Ongeneeslijk ziek dus. Ze vertelde dat ze jaren geleden was opgegeven. Leefde in bonustijd. Hoopte dat ze het nog kon volhouden tot haar pubers het huis (in Kloosterhaar) zouden verlaten. Een kast vol medicijnen waardoor weinig bewegingsvrijheid. Ook geen lichamelijke verbetering in zicht. 

Ze is opgegeven. 'Carpe diem', haar lijfspreuk, nu nog meer dan voor haar ziekte. En toch bleef ze positief. Genieten van de kleine dingen. 'Het glas is meer dan half vol', zoals ze zei. Vond mijn vogelverhalen mooi, uit het begin van het gesprek.

Ik probeerde me in te leven in haar levenssituatie. Geen levensperspectief, aan huis gebonden. epileptische aanvallen, drie keer per week fysio, veel rust en 3-4 7 km rustig wandelen, ook in de Engbertsdijksvenen. 

Ik was ontdaan toen we afscheid namen. Het meest dierbare half uur van de ochtend, samen op een bankje zittend. We begrepen elkaar, althans dat gevoel had ik. Spraken de hoop uit dat we elkaar weer zouden zien. Gorzen vlogen af en aan bij het lint boompjes voor ons.  

Afb. 21: Geelgors

Afb. 22: Ons uitzicht

Het begon te miezeren terwijl zij trekkend met haar linkerbeen van me weg liep. Ik keek haar na. Een mooie vrouw, die er ondanks alles, goed uitzag, jong voor haar leeftijd. Het besef van gezond zijn .........     

De regen maakte dat ik m'n tempo versnelde. Pakte terloops nog een van de vele roodborsttapuiten op, evenals een vink. 

Afb. 22: Roodborsttapuit

Afb. 23: Vink

De regen zette niet door, mijn gedachten waren steeds bij haar. Wat een voorrecht dat ik gezond ben. 

Dit was het dan, een ochtend die ik niet had willen missen. Ruim twee uur gekuierd waarvan een uur genoten van twee mooie mensen. De mooie vogelervaringen kunnen hier niet aan tippen.