Vogelenzo 2021 : Oude bekende

Eerst maar eens 'bijklussen' in Gronau. Geen controle bij de grensovergang. Verderop 5 km file, autosnelweg. Op de terugweg een steenuiltje meegepakt, vlak bij de telpost Oelemars.

Afb. 1: Steenuil

Geen bijzonderheden bij de telpost. Of het zou moeten zijn dat de twee van scoop voorziene tellers zich strategisch hadden opgesteld in een afgegraven vlakte.

Afb. 2: Vogeltellers

Afb. 3: Uitzicht van vogeltellers

Nauwelijks vogelleven. Brand- en grauwe ganzen. De mais in inmiddels geoogst, de (roodborst)tapuiten verdwenen.

In de vogelkijkhut trof ik een oude bekende. Leo Wijering. Twee jaar geleden voor het laatst gezien. Genoed stof om bij te praten. Twee andere vogelaars hielden het even voor gezien. Anderhalf uur gewacht op een ijsvogel, zonder resultaat. Zouden na een wandeling terugkomen.

De eilandjes voor de hut zagen er appetijtelijk uit voor steltlopers, althans dat dacht ik. De begroeiing was vier weken geleden gemaaid. De smalle slikranden daardoor iets beter zichtbaar.

Afb. 4: Uitzicht vanuit vogelkijkhut

Dit mooie stukje natuur moet eerst weer ontdekt worden, De afgelopen weken enkele strandlopers en snippen gezien. De ijsvogels laten zich al weken niet meer zien. Gisterenmorgen nog één keer. Het duurde even voor de eerste vogels zich lieten zien. Eerst een groepje kokmeeuwen dat bijna alle palen in bezit nam. Lieten er eentje over voor een aanstormende aalscholver. Vleugels wijd, drogen maar.

Afb. 5: Drogende Aalscholver

Afb. 6: Kokmeeuw I

Afb. 7: Kokmeeuw II

Afb. 8 Kokmeeuw III

Intussen werd de noordrand van het eiland door kieviten bezocht.

Een kennis van Leo kwam binnen. Zag bij binnenkomst een torenvalk in de top van een boom neerstrijken. 'Nog nooit eerder gezien hier'. Een eerste duikvlucht was raak. Kikker. Fotootje. Alle drie voor het oostelijk kijkgat, klikken.