Kokardezaagbek

Wederom deed de Groene Delta versteld staan. In mijn blog van gisteren verhaalde ik over mijn vogelwensen voor de komende maanden: zwarte specht, zwarte mees, grote (en kleine) barmsijs. En natuurlijk verrassingen schreef ik. Ik kon niet bevroeden dat zich vandaag al een super waarneming zou aandienen.  

Ik besloot te beginnen met een rondje bedrijvenpark, uitmondend in het derde uitzichtpunt (paadje einde Bleckmann). Op het park geen vogelgeluiden, ook geen roodstaarten. Vanaf het derde uitzichtpunt zag ik een blauwe reiger, grote zilverreiger en enkele dobberende wilde eenden en smienten.

Afb. 1: Panorama Derde Uitzichtpunt

Zocht de Doorbraak af met m'n Bushnell. Zag tussen twee struiken doorkijkend (afb. 1) in de verte een wit getinte eend. Een nonnetje was mijn eerste ingeving. Foto's mislukten door de grote afstand. Kon nog 15 meter dichterbij komen, verder dicht struikgewas. 36! foto's gemaakt waarvan enkele redelijk van kwaliteit. Dit mede dankzij het bijna rimpelloze water. Ook op deze foto's kon ik de vogelsoort niet met zekerheid vaststellen. Leek op een zaagbek. 

Helaas verwijderde de eend zich steeds meer van mij. Al snel bleek dat het een duikeend was aangezien deze regelmatig uit m'n zicht verdween. Zag 'm niet viel later regelmatig duikend naar voedsel zoeken. In ieder geval was het geen generieke eend. Thuis gekomen bleek het een zeer zeldzame dwaalgast uit N-Amerika, een kokardezaagbek. Yes, bingo. Digitale validatie geeft 95%. (Is inmiddels officieel goedgekeurd). Eersteling, nr. 215. Een ode:

Afb. 2: Kokardezaagbek I

Afb. 3: Kokardezaagbek II

Afb. 4: Kokardezaagbek III

Afb. 5: Kokardezaagbek IV

Geen geweldige plaatjes. Moest dichterbij zien te komen. Daarom op weg naar het tweede uitzichtpunt. Wellicht zou ie zo ver door zwemmen. Mobielgeluid. Mariette. Of we bij Sofie en Mathijs oliebollen kwamen eten. Remon, de vader, vriend van Marjolein, is gisteren naar Japan vertrokken. Vakantiereisje. 

Daar ging een potentieel kunstwerkje van deze prachtige eend. Kleinkinderen gaan voor. 

Zou later die dag nog terugkomen. Wie weet. 

Verdwenen, rustend tussen het riet of doorgevlogen. Shit (sorry). Kinderen, begin er nooit aan .....

Nederland kent 3 overwinterende zaagbekken, te weten: de grote- en middelste zaagbek en het nonnetje. De grote is meestal te vinden in het binnenland, voorkeur voor zoet water. De overige twee houden het bij zout water. De kokardes worden ook wel kuifzaagbekken genoemd, een verwijzing naar het opzetten van een kuif  door de man in baltstijd.  

Een kokardezaagbek blijkt te zeldzaam voor Dijksterhuisjes. Paul Saager heeft wel een vlog over de 3 zaagbeksoorten. Klik hier. 'De Visdief' heeft zelfs drie prachtige beeldfragmenten. Klik hier of hier of hier. Wellicht later meer.  

Op weg naar de auto nog enkele schreeuwende fazanten. De man wilde wel op de foto, de vrouwen niet.

Afb. 6: Fazant I

Afb. 7: Fazant II

Zoals gezegd 's middags nog een poging gewaagd de zaagbek te vinden. Helaas niet gevonden. Morgen nog maar eens proberen. 

Er zaten nog wel 3 grote zilverreigers, enkele roodborsten, 2 blauwe reigers, een groene specht en een paalzittende buizerd.

Afb. 8: Grote Zilverreiger

Afb. 8: Blauwe Reiger

Afb. 9: Buizerd

Aangenaam verrast was ik door een bijzondere wintergast, een tureluur. Zocht afleiding bij enkele rustende wilde eenden. Zal de winter hier wellicht verblijven. We zullen zien. 

Afb. 10: Tureluur met Wilde Eenden

Wat een dag! Alleen al de kokardezaagbek voelde als een topervaring.

Morgen meer .