Acrobatiek

Nieuws uit de natuur

• Vogelbescherming: "Grutto’s fokken is schijnoplossing", lees hier (111224)
• Nature Today, Krooneenden in vol ornaat (111224), klik hier
• Koos Dijksterhuis, Koeren, als voorbode van de lente Trouw, 111224), klik hier

Het bruggetje aan het begin van de Oud Leidijk lag achter me en ik keek uit op m'n geparkeerde Mokka. Een rondje leidijken zat er op, voor 't eerst dit kalenderjaar. 7 km, een mooie, bijna vogelloze wandeling. Daar kwam ie aanvliegen, een  boomkruiper. Vond een boom van z'n gading en begon bijna onderaan te zoeken naar insecten en andere kleine ongewervelden (spinnen). Er scheidden zich hooguit twintig meter tussen ons. Genoeg tijd voor kiekjes. Wel slecht licht. Een ode de boomkruiper:

Afb. 1: Boomkruiper I

Afb. 2: Boomkruiper II

Afb. 3: Boomkruiper III

Afb. 4: Boomkruiper IV

Afb. 5: Boomkruiper V

Drie boomstammen is ie omhoog gekropen. Ik bleef zoeken naar een goede lichtinval. 

Voor Dijksterhuisjes kijk hier en voor een Paul Saager vlog hier en hier. Voor een Vroege Vogels podcast luister hier. Begijn (van de Vlaamse podcast 'Fwiet fwiet' ontmoet een kruiper. Klik hier. 

Tien minuten voor dit kleine feestje vond ik een groep manadarijneenden, rustend in het struikgewas aan de overkant van het stroomkanaal. Waren nauwelijks te zien. Eén esthetisch wondertje bevond zich in het water. Bewegingloos. 

Afb. 6: Mandarijneenden

Zoals zo vaak een fraaie apotheose aan het einde van een wandeling. 

Dat mijn voeten nog droog waren was een wonder. De hele route moest ik op hoog niveau acrobatiek bedrijven om de vele waterplassen te passeren. Soms door hoog drassig gras. Drie keer dacht ik terug te moeten keren vanwege een onneembare hindernis. Met pas en meetwerk is het me gelukt de ronde te volbrengen. 

Minder mooi was dat ik nauwelijks vogels gezien heb. Een buizerd, enkele koolmezen en 2 roodborsten aan het begin van de Nieuwe Leidijk. En dat in anderhalf uur wandelen. Alleen een (matige) foto van de buizerd.

Afb. 7: Buizerd

Zelfs op de grote open plas in met midden van de Oude Leidijk was geen enkele vogel te zien (afb. 10). Voor het eerst was de vogelhut (afb. 8) bereikbaar in natte tijden (afb. 9).

Afb. 8: Vogelhut

Afb. 9: Vogelhut 

Afb. 10: Vogelhut 

Ik zou bijna een grote verrassing vergeten. Ter hoogte van uitzichtpunt aan de Nieuwe Leidijk zag ik het hoge gras bewegen. Er verscheen, deels verscholen in het gras, een grijs dier. Dacht aan een wolf. Even later werd het zicht beter, enkele wilde zwijnen. Zij keken mij recht in de ogen, ik in de hunne. Pakte m'n camera voor een foto. Te laat. Nog wel een foto met een glimp van een tweetal. 

Groepje Wilde Zwijnen

Dit was het dan weer. Een wandeling die bijzonder werd door zwijnen en toch ook wel mooi door de boomkruiper.